Tre multkosta, la vitralo estis ofertita de la duko aŭ de grandsinjoro al preĝejo aŭ kapelo.

Ĝi fariĝas la esprimloko de la feŭda socio per la enesto de blazonoj.

En Bretonio, la ĉefvitralo sin distingas par sia ikonografio ofte laŭ du temoj : la Arbo de Jeseo (genealogia arbo de la Virgulino) kaj la Pasiono.

La tradicio de la vitromastroj pluvivas ankoraŭ nuntempe, en Bretonio, per la kreaĵoj de la nuntempaj artistoj.

Kelkaj ekzemploj :

• La vitralo de la Arbo de Jeseo (1551) en la preĝejo de la Ferrière (Côtes d'Armor)
• La vitraloj (16-a) de la kapelo Sainte-Barbe au Faouët (Morbihan). La preĝejoj de Plogonnec kaj de Ergué-Gabéric (Finistère) posedas identajn desegnaĵojn, kun varmaj kaj brilaj koloroj, dediĉitaj al la temo de la Pasiono.
• La sep vitraloj (16-a) de la kapelo Notre-Dame du Crann en Spézet (Finistère).
• La vitraperturoj (16-a) de la kanonikejo de Champeaux (Ille-et-Vilaine).